تلخیصی از کتاب «جوان و انتخاب بزرگ» نوشته اصغر طاهرزاده، انتشارات لب المیزان
جوانی جدی ترین دوران زندگی است زندگی انسان شامل سه مرحله کودکی جوانی و پیری است ما از کجا میفهمیم کسی کودک است یا نه؟ از انتخاب های بچه گانه او. همانطور که انتظار نداریم یک شخص ۳۰ ساله چوبی بردارد و سوارش شود و در کوچه بازی کند چرا که انتخاب های کودکان سطحی و برای سرگرمی است.
حال می‌توان به یک پیرمرد گفت: حاضری یک موسسه تحقیقاتی تاسیس کنی که که در تمام شهرها شعبه داشته باشد و شاخه فعالیت گسترده‌ای نیز داشته باشد قطعاً جواب منفی است پس در خصوصیاتی دو مرحله از زندگی انسان یعنی کودکی و پیری انتخاب های انسان محدود و مقطعی و سطحی است و روحیه هر انسانی را انتخاب هایش مشخص می کند.
ویژگی جوان این است که در شرف انتخابی بزرگ در زندگی خود است و به اهداف واقعی و عمیقی که او را به هدفش می‌رساند فکر میکند اما انتخاب بزرگ چیست ؟
اگر نهایت آمال و آرزوهای یک فرد قبولی در کنکور یا انتخاب شغلی با حقوقی نسبتاً خوب باشد آیا این شخص انتخاب مناسبی برای جوانیش کرده است یا نه؟ این ها بد نیست اما سوال اینجاست که باید چه چیزی را انتخاب کند که در شأن او باشد؟؟
یک روانشناس آمریکایی از پیروان مکتب پیاژه در پی تحقیقی که بر روی مردم آمریکا انجام داده سن افراد را از روی انتخاب های آنها تعیین کرد او به نتیجه عجیبی رسید که می گوید اکثر مردم آمریکا از نظر سن از ۱۴ سال تجاوز نکردند.
جوان کسی است که، اولاً انتخاب هایش برای همه عمر اوست، ثانیاً انتخاب بزرگ میکند. چرا؟ چون انسان بزرگ است، انسان ابدیست. انسان ابدی اگر انتخاب بزرگ نکند به عمر و جوانی اش خیانت کرده است نیاز وجودی او وسعت گرفتن تا ابدیت است ولی او خود را مشغول چیز های سطحی و محدود کرده است. مثلا فکر می‌کنید اگر دیپلم بگیریم دیگر راحت می شویم قطعاگه دیپلم گرفتید می‌خواهید بروید دانشگاه بعد از گذراندن واحد ها بالاخره فارغ التحصیل می شود
بعد ازدواج می کنید
هر چه پیش بروید مشکلات بیشتر میشود
بعد تهیه خانه، بعد بچه،بعد بزرگ کردن بچه و تحصیلات آنها و … آیا اینها همان انتخاب بزرگی انسان است یا اینکه هرچه در داشتن این ها پیش برویم مشکلات و غصه ها بیشتر می شود. آیا اگر همه دنیا را به شما بدهند و شما هم آن را بپذیرید این انتخاب بزرگ است تصدیق خواهید کرد که نه تنها انتخاب بزرگی نیست بلکه با توجه به وسعت انسان انتخاب کوچکی است زیرا انسان مساویست با ابدیت.
همه اینها برای زندگی نیاز است اما اگر همه دغدغه جوان همینها باشد میرسد روزی که دچار بحران میانسالی میشود چرا که لذتها و سرگرمیهای مادی زودگذر است و پاسخگوی نیاز انسان به ابدیت و ارزشهای عمیق نیست و اینگونه انسان خود را مسیر اصلی که برای آن طراحی شده بود محروم می سازد.
مرضیه شرافت، عضو تیم پژوهشی مرکز مشاوره آویسا
