“فصل اول”
مزایای دسترسی فوری به یک منبع اطلاعات فوق العاده غنی و به راحتی قابل جستجو، بسیارند.
هیتر پرینگل ، یکی از نویسندگان مجله باستان شناسی می گوید: گوگل موهبتی شگفت انگیز برای بشریت است ، از این نظر که همه اطلاعات و نظر هایی را که زمانی در نقاط مختلف جهان پراکنده بوده اند که به سختی می شد از آنها بهره ای برد، اکنون دریک جا جمع کرده است.
کلایو تامسون از مجله ویرد، نیز گوگل را تبلور کامل یک حافظه سیلیکونی می داند که”می تواند موهبت عظیم برای تفکر باشد”. بله اینها مواهبی واقعی اند، اما باید بابت شان بهایی هم پرداخت.به قول مک لوهان، رسانه ها صرفاً کانالهای اطلاعاتی ما نیستند. آنها فقط خوراک فکری ما را تأمین نمی کنند بلکه فرایند تفکر ما را نیز شکل می دهند. و به نظر من کاری که اینترنت می کند این است که ذره ذره ظرفیت تمرکز و تعمق مرا می خورد.
وقتی با دوستانم درباره مشکلاتی که حین مطالعه دارم، حرف میزنم، خیلی از آنها هم می گویند که با مشکلات مشابهی مواجهند.
انها هم می گویند هر قدر بیشتر از اینترنت استفاده می کنند، مجبورند برای حفظ تمرکزشان بر متنی طولانی بیشتر تلاش کنند. برخی حتی نگرانند که نکند حواس پرتی مزمن گرفته اند.
اسکارت کارپ، که سابقا در یک نشریه می نوشت و حالا نویسنده وبلاگی درباره رسانه های آنلاین است، اعتراف می کند که کتاب خواندن را کلا کنار گذاشته است.
بروس فریدمن، می نویسد حالا دیگر توانایی خواندن و فهم مقاله ای بلند را چه در اینترنت و چه روی کاغذ از دست داده ام. فریدمن که پزشک آسیب شناس دانشکده، پزشکی دانشگاه میشیگان است، توضیح داد که تفکر او دچار کیفیتی تقطیعی شده که نشان دهنده شیوه اش در مرور سریع متون کوتاه منابع آنلاین است.
کارپ، فریدمن و دیویس- وقتی که تمام جوانب مسئله را بررسی می کنند، می گویند کهمزایای اینترنت یعنی دسترسی فوری به انبوهی ازاطلاعات، دسترسی به ابزارهای جستجو و فیلترینگ کارآمد و روشی آسان برای تبادل نظر با مخاطبانی اندک اما علاقه مند به معایب آن می چربد.
کارپ با این حال می گوید ما هنوز قادر به درک برتری فرایند تفکر شبکه ای نیستیم زیرا مدام آن را با تفکر خطی قدیمیمان مقایسه می کنیم.
این سه نفر می پذیرند که چیز مهمی در این میان قربانی شده اما با وجود این حاضر نیستند به روش های تفکر قبلی برگردند.
در سال ٢٠٠٨ مرکز پژوهشی و مشاوره ای کمپانی اِن جنرا گزارشی منتشر کرد درباره تاثیرات اینترنت بر روی جوانان. این مرکز برای تهیه این گزارش با ۶ هزار نفر از گروهی که آنها را “نسل وب” می نامید- کودکانی که با اینترنت بزرگ شده اند- مصاحبه کرد.
پژوهشگر ارشد این مرکز در گزارش نهایی نوشت غوطه ور شدن در دنیای دیجیتال حتی بر شیوه دریافت اطلاعات هم در این نسل تاثیر گذاشته است.
مردم به انواع و اقسام شیوه ها از اینترنت استفاده می کنند برخی شیفته و حتی خریداران، بی اراده آخرین فناوری ها هستند، برخی دیگرتوجه چندانی به آخرین محصولات فناوری ندارند، با وجود این بیشتر مواقع آنلاین هستند و با استفاده از رایانه های شخصی، لپ تاپ یا گوشی همراهشان روی لینک ها کلیک می کنند اما در این میان برخی هم هستند که فقط چند بار در روز آنلاین می شوند برای چک کردن ایمیل، دنبال کردن یک خبر، پژوهش درباره موضوع مورد علاقه یا خرید آنلاین ، و البته هستند افراد زیادی که اصلا از اینترنت استفاده نمی کنند اما یک چیز مشخص است و آن اینکه در طول ٢٠ سال گذشته از وقتی که تیم برنز-لی، کد شبکه جهانی وب را نوشت،اینترنت رسانه ارتباطی و اطلاعاتی اصلی کل جامعه شده است. دامنه استفاده از آن حتی با استانداردهای رسانه های جمعی قرن بیستم بی سابقه است.
بهایی که بابت مواهب اینترنت می دهیم همانی است که کارپ “فرایند تفکر خطی قدیمی ما” می نامد. ذهن خطی دقیق متمرکز قدیمی با ورود ذهن جدید به حاشیه رانده شده است؛ ذهنی که حریص است که اطلاعات را در زمانی کوتاه، منقطع و اغلب توأمان بگیرد و توزیع کند، هر چه سریعتر بهتر.
در پنج قرن گذشته از زمانی که دستگاه چاپ گوتنبرگ خواندن را به یک سرگرمی عمومی تبدیل کرد، ذهن خطی ادبی در کانون هنر علم و جامعه قرار داشته است. این ذهن نکته بین و انعطاف پذیر در واقع ذهن خلاق رنسانس ، ذهن خردگرای روشنگری ، ذهن مبتکر انقلاب صنعتی و حتی ذهن ویرانگر مدرنیسم بوده است ،اما دیگر چیزی نمانده این ذهن به تاریخ بپیوندد.
ابر رایانه HAL 9000 در 12 ژانویه 1992، در یک کمپانی رایانه ای افسانه ای در اربانای ایالت ایلینوی متولد یا انطور که خودش متواضعانه می گفت “راه اندازی شد”.
جان کمنی، رئیس کالج دارتموث دانشمند معتبری در علوم رایانه بود و در سال ١٩٧٢کتابی تاثیر گذار با عنوان انسان و رایانه نوشته بود. کمنی همچنین یک دهه قبل از آن یکی از مخترعان بیسیک، اولین زبان برنامه نویسی رایانه بود که در آن از واژگان رایج و نحو جملات روزمره استفاده می شد.
سیستم استفاده همزمان، این سیستم نوع اولیه شبکه سازی بود که به چندین کاربر این امکان را می داد تا به صورت همزمان از رایانه ها استفاده کنند. ” سیستم استفاده همزمان” جلوه اولین چیزی بود که امروزه رایانه شخصی می نامیم.
“برنامه هایپر کارت”
این برنامه که ابداع بیل آتکینسون ، یکی از خلاق ترین برنامه نویسان اپل بود، سیستم هایپر تکستی را درست می کرد که به نوعی پیش درآمد حال و هوای شبکه جهانی وب بود. با این تفاوت که الان در اینترنت روی لینک های صفحه کلیک می کنید و درهایپر کارت باید روی دکمه هایی که روی کارت ها بود کلیک می کردید، اما ایده و فریبندگی آنها فرقی با هم نداشت.
در سال ١٩٩۴ اختراع جدید “مرورگر گرافیکی” وعده تجربه دیجیتالی مهیج تری را می داد: لینک ها را دنبال می کنید- فقط یک کلیک می کنید و صفحه لینک شده ظاهر می شود و می توانید از طریق دنیای آنلاین به هر جا که می خواهید سفر کنید.
